هفته بسیج یاد آور عشق و ایثار
امروز اما زمانه دیگری است، به‌جای تفنگ، قلم و کی‌برد در دستان بسیجیان خودنمایی می‌کند، اگر یک‌روز سنگر می‌ساختند، امروز پشت سنگرها را می‌سازند،
اشك‌هایش را دیگر نمی‌تواند نگه‌دارد، زلال قطره‌ها، آرام، گرم و لب‌شور! از گونه‌ها تا شیار لب‌ها پایین می‌خزند و همانطور كه سر در آغوش مادر دارد، با آستین پاك می‌كند و با زمزمه‌ای پر از بغض قسمش می‌دهد كه شیرش و حقش را بر او حلال كند تا با خیال راحت، راهی شود.
از هر سو صدای ندبه می‌آید، هر كس با قلم و كاغذ، با قرآن و سجاده، در گوشه گوشه پایگاه خلوت كرده و آخرین ساعت‌های قبل از اعزام به خط را به‌گونه‌ای سپری می‌كند، ماشین‌های انتقال نیرو كه می‌رسند، همه آماده رزم، با پیشانی بندهایی كه نام ائمه زینت بخش آنهاست، در سوار شدن هم سبقت می‌گیرند.
آن روزهای رزم، آن روزهای جهاد، آن روزهای خون و شهادت و ایثار، آن روزهایی كه تعبیر كننده معنای لبیك به ولی فقیه زمان بود، چه زود سپری شدند، روزهایی كه بسیج هجی شد، ماندگار شد، ابدیتی پیدا كرد كه مسیرش از جاده ایثار خط‌كشی شده بود، روزهای جبهه كه گذشت اما نگذشته و در ذهن‌ها حك شده است.
امروز اما زمانه دیگری است، به‌جای تفنگ، قلم و كی‌برد در دستان بسیجیان خودنمایی می‌كند، اگر یك‌روز سنگر می‌ساختند، امروز پشت سنگرها را می‌سازند، اگر آن روز لبیك به فرمان پیرجماران برای دفاع از مرزهای خاكی معنا داشت، امروز لبیك به فرامین مقام معظم رهبری در ساختن كشور، در صرفه‌جویی و بومی‌سازی دانش، در جهاد اقتصادی معنایی تازه یافته است و باز هم بسیجی در خط مقدم قرار دارد، در اولین سنگرها می‌شود آنها را با چفیه‌هایی كه از دور خودنمایی می‌كند، شناختشان.
_crop.jpg)
نظر دهید